Böhühühühü....Çocukluk arkadaşım evleniyo blogger...İlk defa benle yaşıt -hatta benden küçük- birinin evlenmesine şahit oluyorum..Önümüzdeki yazda kuzenim evleniyo zaten..Etrafımdaki kişiler yavaş yavaş evlenmeye başladı..Kendimi yaşlanıyo gibi hissediyorum..Tabii kuzenim 29 yaşında...Arkadaşımın da anne babasının üstün(!) çabaları sonucu evlendiğini hesaba katmak gerek..Fazla üzülünecek birşey yok..Ama kötü oldum işte...Birşeylerin başlangıcı olarak görüyorum bunu...Artık "evlenmek" o kadar uzak değilmiş gibi...Bundan sonra arkadaşlarım patır patır evlenmeye başlayacak...Sonra bir bakmışım aralarında "dışlanan bekar"lardan biri ben olmuşum (kendimi biliyorum en az 30una kadar evlenmem ben, sonrası da meçhul)...Sonra birgün belki de....Ondan sonra bi bakmışım bi amcaya bi dayıya dönüşmüşüm...offf offf
Daha dün gibi hatırlıyorum..Oturup evcilik filan oynuyoduk...Şimdi o gerçekten evleniyo..Birde küçükken "biz birbirimizle evleneceğiz" (bu cümle çok acayip oldu..."birbirimizle evlenmek" ne demek ya...) derdik...Başka biriyle evleneceğini hiç düşünmemiştim...Kendimi aldatılmış gibi hissediyorum...Gerçi en az 5-10 kişiyle daha sözleşmiştim..Ayrıca geniş bir "evde kalırsak birbirimizi alırız" koleksiyonum var :)...İçlerinden birini seçerim :) ...Ama olsun...İlk göz ağrımı kaybettim...İnsan bir tuhaf oluyo...Ben eski günlerimizi istiyorum...Şu birbirimizle sürekli kavga ettiğimiz ama aramıza kimsenin girmediği günleri...Çok mu geç kaldım acabağ?...
Neyse...Biraz saçma bir yazı oldu (uzun zamandır olduğu gibi)...Birazcık kafanızı ağrıttım...Arkadaşım D'ye mutluluklar diliyorum...Biterken çalan birşey yoktu...Kendinize iyi bakın efendim...
