Özledim..

ve en çok seni özledim ben.
karşı komşunun sokağa çıkacağı zamanı beklemeni.
her teyzeyi annen gibi sevmeni.
sanki ayıpmış gibi kimselere söylememeni.
ve o bisikleti ilk gördüğünde koşuşunu.
yağmurlu bir günde annenin elinden yediğin ekmeği.
islanan sokaklara bakıp duygulanmanı.
yaz akşamlarında oturduğun kaldırımı. seni bir kez daha görmek isterdim...
hiç konuşmadan.
kısa pantolonlu siyah beyaz halini.

bir lokma boyunu.
diz çöküp yere sımsıkı... ama çok sıkısarılmak sana.
gözyaşlarımı omuzlarına bırakıp gitmek istiyorum şimdi
sana kim olduğumu söylemeden...arkama bakmadan
ağladığımı sana göstermeden
seni çok özledim
ama çok özledim
çocukluğum! !

Bu şiir bir rivayete göre Cem Yılmaz'ınmış..Hiç böyle bir çocukluk yaşamadım ama ilk okuduğumda bana çok duygusal geldi..Bende paylaşmaya bu şiirle başlamak istedim..Hem şimdi bloglarda ilk postun şiir olması çok moda..